اولین نکته ای که با دیدن عنوان، به ذهن خطور می کند این است که، اصولا منشا سفره ی عقد چیست و چه ضرورتی برای آن وجود دارد؟
البته به سادگی می توان از ظاهر امر پاسخ این پرسش را یافت. همبستگی و ترکیبی که در سفره وجود دارد، چیزی را برای ما یادآور می شود که نشات گرفته از کانون زندگی است. حتی ملزومات سفره ی عقد نیز این مدعا را تایید می کنند. قرآن که به عنوان کتاب آسمانی ما، در صدر این سفره قرار دارد؛ خود دلیلی بر حفظ این سنت است، آینه که نشانگر روشنایی و پاکی و صداقت است؛ مصداقی برای کانون نورانی زندگی است. شمع مصداقی برای گرمی و حرارت عشق. به همین ترتیب می توان برای هر یک از ملزومات سفره ما به ازایی عینی در زندگی واقعی یافت.
بی شک ورای این سخنان باید چیزی مستحکم تر وجود داشته باشد تا به خود بقبولانیم که در مراسم عقد، بودن سفره ضروری است وآن نمادی است که از هر چیز برای آن استفاده می شود. به طوری که بدون آن نماد امکان زیادی وجود دارد بسیاری از سنت ها رو به زوال رود. همانطور که خوشه ی گندم نماد برکت و پرباری است یا برگ زیتون نماد صلح، همینطور هر یک از ملزومات سفره ی عقد نمادی برای مفهومی فراتر از خود هستند که در کنار هم قرار گرفتن هر یک از آنها و تجمع این نمادهای مفهومی، خود ابهت و شکوه خاصی به سفره ی عقد می دهد. نوروز را با سفره ی هفت سینش و مراسم عقد را با سفره ی عقدش می شناسیم.
بد نیست که این بحث را با اسطوره زدایی بسط و گسترش دهیم. البته نه به صورت حکم قطعی، چرا که چیزی که حکم باید یا نباید به خود بگیرد، امری نسنجیده است. اصولا هر تلاشی که برای موکد ساختن امری صورت می گیرد؛ خود نوعی گام برداشتن به سوی اسطوره زایی است.
به عنوان مثال می توان گفت که، جنبه ی تبلیغی یک محصول، نوعی چنگ زدن به اسطوره و بزرگنمایی آن محسوب می شود و حتی اگر خود آن محصول در خور ستایش باشد، از موثر بودن آن می کاهد. متاسفانه در امور مختلف گرایش عام به سوی اسطوره زایی است و همین امر دامنگیر مسائل پیرامون ازدواج و به طور کلی تمام شئون زندگی شده است. ازین رهگذر است که حتی سفره های عقدمان نیز به خاطر گرفتار شدن در دامن مقایسه و چشم و هم چشمی، با لعابی از ادای احترام به سنت های مقدسمان، حالت نوعی عام فریبی یا شاید خود فریبی را به خود گرفته است. پر واضح است که منافی سنت ها بودن امکان پذیر نیست؛ ولی آیا می شود خوشبختی و آرامش را قربانی ادای دین به سنتهای ارزشمند کرد؟
متاسفانه امروزه مراسم عروسی بالاخص سفره های عقد، حکم صورتکهایی را پیدا کرده است که بیشتر برای ترکاندن چشم حسود و بخیل استفاده می شود. چه بسا در چنین مجالس مجلل و پر طمطراقی، از نظر باطنی و درونی، احساس آرامشی در زوجین وجود نداشته باشد و چه بسا زوجینی که به خاطر این بایدهای کمر شکن و هزینه های هنگفت قربانی خویشتن فریبی یا تعصب ناموجه برای ادای سنتها شده اند.
بنابراین توصیه می شود که سفره ی عقد تجمل نما نباشد. به عبارتی باید به این باور برسیم که، ما ازدواج می کنیم که تمنیات و آرزوهای خود را برده ی خویش سازیم نه اینکه خود برده ی خواستها و آرزوهایمان شویم. گرچه در این گفته های اخیر هیچ تاکیدی به عمل آورده نمی شود تا گامی در جهت اسطوره سازی مجدد قلمداد نشود.
نهایت سخن این است که جهان پست مدرن امروزی بسیار مختصرگو و مختصر بین است. ولی در کمال ژرف نگری و کمال، گرایش به سادگی دارد. حتی طراحی های ساده و در عین حال شکیل لباسهای شب نیز موید همین مدعاست.
امروزه دیگر از آن بناها و سبک های پر پیچ و خم، سبک های در هم نقاشی کلاسیک، یا حتی زیاده گویی های آثار داستانی، اثری یافت نمی شود. همه چیز در عین مختصر گویی پیش می رود و این امر حتی در جزئی ترین مسائل زندگی نیز ساری و جاری است. ما نیاز به کلکسیونی از شیشه های عطرهای زیبا ولی عاری از بوی خوش نداریم.
بنابراین هر اجباری در انتخاب نوع ظروف سفره ی عقد یا محتویات آن، یا سبک چینش آن کاری بی فایده به نظر می رسد. هر نوع تلاش وافر برای زیبا جلوه دادن ظاهر یا فرم، بدون توجه به محتوا، چیزی جز بارهای مرده که بر دوش می کشیم نیست؛ بارهایی که هم خود زیر آنها احساس ضعف و شکستگی می کنیم، هم اطرافیان را به ورطه ی کابوس های چشم و هم چشمی می اندازد.
اگر فلسفه ی زیبایی را مورد بررسی قرار دهیم، می توان دو نگرش را مد نظر داشت:
نخست درکی زیبایی شناسانه از اشیا و مناظر به طور آزاد و خارج از هرگونه وابستگی، دوم درکی وابسته، توام با مقایسه ی یک مورد خاص با چند مورد متفاوت.
به عنوان مثال وقتی می گوییم که فلان گل به نظر من زیباست نظر شخصی از آن گل ارائه داده ایم که خالی از هر گونه مقایسه است. درین مورد عقیده ی ما درکی آزاد است ولی وقتی یک گل را در میان چندین گل مقایسه می کنیم حکم نگرش وابسته را می گیرد.
ابتکار و به کار گرفتن قوه ی خلاق، در سفره آرایی و تمام جوانب هنر نقشی اساسی دارد. ما باید نگاهی متمرکز و چند جانبه به سفره داشته باشیم که حاصل تجزیه و ترکیب عناصر متفاوت در سفره است. ممکن است یک شیئ به تنهایی زیبا دیده شود؛ ولی در مقام مقایسه با اشیاء دیگر یا در کنار یک شی دیگر زشت به نظر برسد. بنابراین توجه به نوع هارمونی و ترکیب رنگ در سفره ی عقد چشمگیر است و زیبایی آن را دو چندان می کند. تضاد رنگ ها بدون هیچ سنخیتی، یا شلوغی بیش از حد سفره، به طوری که اشیا در دل هم گم شوند؛ از زیبایی آن می کاهد. اینکه چه چیزی در کنار چه چیز قرار ، یا چه رنگی با کدام زمینه همخوانی داشته باشد، نیاز به هنرمندی خاصی دارد.
چنانچه دیده و شنیده ایم برای تزئین سفره ی عقد از قاب های ساخته شده از پوست گردو و فندق و… استفاده می شود. این سادگی در عین زیبایی، نوعی هنر است. هنر زیستن با کمترین دارایی. نیاز به ظروف نقره ای یا کریستال و شیشه ای گران قیمت نیست. اجسام و اشیای اطراف همان انعکاسی را به ما می بخشند که ما به آنها عطا می کنیم. آنچه را در جستجوی آنیم به شرطی می یابیم که در درون خود و در نهاد تک تک اجزای هستی و افراد بکاریم. پس چه چیزی زیباتر و وافی تر از آرامش. آیا جز این است که ما برای کسب آرامش ازدواج می کنیم؟ آیا جز این است که آرامش چیزی درونی است؟ حال باز برمی گردیم به تقابل ظاهر و درون. آیا نه این است که امری که ظاهری و پوشالی باشد ما را از آرمان هایمان دور ساخته است؟ به نظر می رسد همه این تجربه را داشته باشیم که بعد از بازگشت از عروسی، در پستوی ذهنهای مشوش، به خاطر احساس ضعف و شکست، شبی همگام با کابوس، روانه ی بالین مشویم.
در جوامع امروزی که گرایش زیادی بر فردیت وجود دارد، این رهیافت بیشتر به چشم می خورد، چرا که کل نگری بیشتر در پی تایید و پاسخ بلی گرفتن و جلب نظر اطرافیان است و این کل نگری باعث می شود از توجه به سایر سویه های لذت غافل بمانیم. در مجالس بیش از آنکه از بودن در محیط شاد و مفرح احساس لذت کنیم و شاهد عقد باشیم، عقده ای گره ناگشودنی را با خود همراه می بریم و نهایت اینکه از لذت بودن در کنار سفره ی عقد، که هم تداعی گر شروع یک کانون نو است و هم خود ما را برای جمع شدن به گرد یک کانون برای رقص و پای کوپی فرا می خواند، غافل می مانیم.
بیشتر بخوانید:
بیشتر بخوانید:
2- لباس های عروس در سال 2020 به همراه عکس
3- پارافین تراپی چیست و چه ضرر هایی دارد؟
4- عکس های عروس زیبای ایرانی و خارجی در سال 2020
سلام. ازدواج مقدس ترین چیزها نزد خداست و زن وشوهر در پیشگاه خدا جایگاهی ویژه دارند . ای کاش زوجین اول ازدواج تجربه ی کافی را با مطالعه ی بیش تر روان شناسی و غیره کسب کنند و زندگی ارام و مستقل و رفتارهماهنگ داشته باشند و به کسی اجازه ندهند زندگی شان تحت تاثیر دیگران قرار گیرد و محکم پشت هم باشند. آمین
سلام
چقدر عالی
واقعا موافقم با شما اگر همه با دیدی باز و آگاهانه انتخاب کنند ازدواج ها پایدارتر خواهند بود.
سلام من سفره عقد ترمه سفيد يا شيرى سرمه دوزى ميخوام مثل اين عكس كه روى سايت دارين چه بايد بكنم براى تماس
سلام
ما تو کار فروش نیستیم، عروس، مرجعی برای مباحث پیرامون ازدواج هست نه خدمات داریم برای ارائه و نه کالایی برای فروش.